واژه (آب انداختن بتن) در حقیقت نوعی جدایی در بتن است که در آن قسمتی از آب مخلوط به بالا و روی سطح بتن آمده و از دانه‌ها جدا می‌شود. در حقیقت علت آن عدم توانایی ذرات جامد (شن و ماسه و سیمان )در نگهداشتن همه آب مخلوط بین خود و جلوگیری از ته نشین شدن آنها هستش.
در اثر آب انداختن بتن لایه بالای بتن بسیار پرآب شده و با ریختن لایه بعدی بتن برروی آن و محبوس شدن این آب اضافی، لایه‌ای بسیار ضعیف و متخلخل و کم دوام و شکننده از بتن بین هر دو لایه ایجاد می‌شودکه بسسیار خطرناک است . در صورت مخلوط کردن مجدد این آب اضافی سطحی به هنگام پرداخت بتن، لایه سطحی کم مقاومتی در مقابل سایش ایجاد می‌شود.
برای اجتناب از این مسأله می‌توان عمل پرداخت بتن را تا تبخیر آب رو زده به تأخیر انداخت و در حقیقت از ادامه بتن ریزی جلوگیری کنیم . همچنین استفاده از تخته ماله نیز جهت تحریک کمتر سطح مناسب هستش. و از طرف دیگر اگر سرعت تبخیر آب سطحی بتن بیش از سرعت آب انداختن آن باشد. ترک‌های جمع شدگی پلاستیک بوجود خواهند آمد.
همچنین علاوه بر جمع شدن آب در سطح بتن، مقداری از آب بالا آمده نیز در زیر سنگدانه‌های درشت و یا زیر آرماتور محبوس شده و ناحیه‌ای از چسبندگی بسیار ضعیف را ایجاد می‌کند. جنس آبی از خود فضاهای خالی بجای گذاشته و چون این فضاها در یک جهت قرار می‌گیرند. در نتیجه نفوذپذیری بتن در صفحه افقی افزایش می‌یابد. به هر حال در بتن تعداد حفره‌های بتن بخصوص در دال‌های نازک و روسازی‌ها خطر یخبندان بتن را تشدید می‌کنند.
لازم است به این نکته توجه کنیم که آب انداختن بتن لزوماً عملی زیانبار نیستش .
به این موضوع توجه داشته باشین که اگرآب جدا شده و بالا آمده دست نخورده بماند (و آب بخار شود) نسبت آب به سیمان مؤثر مخلوط در قسمت پایین آمده و مقاومت آنها افزایش می‌یابند.
و اما در صورتی که آب بالا آمده به همراه خود مقدار قابل توجهی ذرات ریز سیمان را به بالای سطح بتن بیاورد. لایه‌ای از شیره بتن روی سطح تشکیل می‌شود. این لایه در بالای دال یک سطح کاملاً متخلخل و کم مقاومت در مقابل سایش پدید می‌آورد. همچنین در بالای هر قسمت بتن ریزی شده این سطح ضعیف تشکیل می‌شود که چسبندگی آن با لایه بسیار بالا بسیار کم خواهد بود. به همین دلیل همواره باید شیره فوق را با برس زدن و شستن کاملا ازروی سطح بتن پاک کنید.
اگر چه آب انداختن به میزان آب مخلوط بستگی دارد لیکن تا حد زیادی به خواص سیمان نیز وابسته است. آب انداختن بتن با ریزتر شدن سیمان کاهش می‌یابد و پاره‌ای از واکنش‌های سیمان را نیز در آن اثر می‌گذارند.
برای مثال سیمانی با خاصیت قلیایی بالا، آب انداختن را کاهش می‌دهد. همچنین بالا رفتن در سیمان و یا اضافه کردن کلرور کلسیم به سیمان محدوده طبیعی دمای بالاتر سرعت آب انداختن ز را زیاد می‌کند ولی کل ظرفیت آب انداختن بتن بی تغییر باقی می‌ماند. مخلوط های پر عیار نیست به مخلوط‌های کم عیار خطر آب انداختن کمتری دارند اضافه کردن مواد پوزولانی و یا پودر آلومینیوم این خطر را کاهش می‌دهد اضافه کردن مواد هوازا خطر آب انداختن را کم کرده و می‌توان پرداخت بتن را بعد از ریختن آب بدون تأخیر انجام داد.
